1 Kings 20
1 Ὁ δὲ Βὲν-ἀδὰδ βασιλεὺς τῆς Συρίας συνήθροισε πᾶσαν τὴν δύναμιν αὑτοῦ· ἦσαν δὲ μετ᾿ αὐτοῦ τριάκοντα δύο βασιλεῖς καὶ ἵπποι καὶ ἅμαξαι καὶ ἀνέβη καὶ ἐπολιόρκησε τὴν Σαμάρειαν καὶ ἐπολέμει αὐτήν.
2 Καὶ ἀπέστειλε μηνυτὰς πρὸς Ἀχαὰβ τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ εἰς τὴν πόλιν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει ὁ Βὲν-ἀδάδ·
3 τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου εἶναι ἐμοῦ· καὶ αἱ γυναῖκες σου καὶ τὰ τέκνα σου τὰ ὡραῖα εἶναι ἐμοῦ.
4 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ καὶ εἶπε, Κατὰ τὸν λόγον σου, κύριέ μου βασιλεῦ, σοῦ εἶμαι ἐγὼ καὶ πάντα ὅσα ἔχω.
5 Καὶ ἐπανῆλθον οἱ μηνυταὶ καὶ εἶπον, Οὕτως ἀποκρίνεται ὁ Βὲν-ἀδάδ, λέγων· Ἐπειδή ἀπέστειλα πρὸς σέ, λέγων, Τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον σου καὶ τὰς γυναῖκάς σου καὶ τὰ τέκνα σου θέλεις παραδώσει εἰς ἐμέ,
6 αὔριον βεβαίως περὶ τὴν ὥραν ταύτην θέλω ἀποστείλει τοὺς δούλους μου πρὸς σέ, καὶ θέλουσιν ἐρευνήσει τὸν οἶκόν σου καὶ τοὺς οἴκους τῶν δούλων σου· καὶ ὅ, τι εἶναι ἐπιθυμητὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, θέλουσι βάλει εἰς τὰς χεῖρας αὑτῶν καὶ θέλουσι λάβει αὐτό.
7 Τότε ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ πάντας τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ τόπου καὶ εἶπε, Στοχασθῆτε, παρακαλῶ, καὶ ἰδέτε ὅτι οὗτος κακίαν ζητεῖ· διότι ἀπέστειλε πρὸς ἐμὲ διὰ τὰς γυναῖκάς μου καὶ διὰ τὰ τέκνα μου καὶ διὰ τὸ ἀργύριόν μου καὶ διὰ τὸ χρυσίον μου, καὶ δὲν ἠρνήθην οὐδὲν εἰς αὐτόν.
8 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ πρεσβύτεροι καὶ πᾶς ὁ λαός, Μή ὑπακούσῃς μηδὲ συγκατανεύσῃς.
9 Εἶπε λοιπὸν πρὸς τοὺς μηνυτὰς τοῦ Βὲν-ἀδάδ, Εἴπατε πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, Πάντα ὅσα ἐμήνυσας πρὸς τὸν δοῦλόν σου κατ᾿ ἀρχάς, θέλω κάμει τοῦτο ὅμως τὸ πρᾶγμα δὲν δύναμαι νὰ κάμω. Καὶ οἱ μηνυταὶ ἀνεχώρησαν καὶ ἔφεραν πρὸς αὐτὸν τὴν ἀπόκρισιν.
10 Καὶ ἀναπέστειλεν ὁ Βὲν-ἀδὰδ πρὸς αὐτόν, λέγων, Οὕτω νὰ κάμωσιν εἰς ἐμὲ οἱ θεοὶ καὶ οὕτω νὰ προσθέσωσιν, ἐὰν τὸ χῶμα τῆς Σαμαρείας ἀρκέσῃ διὰ μίαν χεριὰν εἰς πάντα τὸν λαόν, τὸν ἀκολουθοῦντά με.
11 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ καὶ εἶπεν, Εἴπατε πρὸς αὐτόν, Ὅστις περιζώννυται τὰ ὅπλα, ἄς μή μεγαλαυχῇ ὡς ὁ ἐκδυόμενος αὐτά.
12 Ὅτε δὲ ὁ Βὲν-ἀδὰδ ἤκουσε τὸν λόγον τοῦτον, ἔτυχε πίνων, αὐτὸς καὶ οἱ βασιλεῖς οἱ μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τὰς σκηνάς, καὶ εἶπε πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, Παρατάχθητε. Καὶ παρετάχθησαν κατὰ τῆς πόλεως.
13 Καὶ ἰδού, προσῆλθε πρὸς τὸν Ἀχαὰβ τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ προφήτης τις, λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος· Βλέπεις ἅπαν τὸ πλῆθος τοῦτο τὸ μέγα; ἰδού, ἐγὼ παραδίδω αὐτὸ εἰς τὴν χεῖρά σου σήμερον· καὶ θέλεις γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος.
14 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀχαάβ, Διὰ τίνος; Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Οὕτω λέγει Κύριος· Διὰ τῶν θεραπόντων τῶν ἀρχόντων τῶν ἐπαρχιῶν. Τότε εἶπε, Τίς θέλει συγκροτήσει τὴν μάχην; Καὶ ἀπεκρίθη, Σύ.
15 Τότε ἤρίθμησε τοὺς θεράποντας τῶν ἀρχόντων τῶν ἐπαρχιῶν· καὶ ἦσαν διακόσιοι τριάκοντα δύο· καὶ μετ᾿ αὐτούς, ἤρίθμησεν ἅπαντα τὸν λαόν, πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, ἑπτὰ χιλιάδας.
16 Καὶ ἐξῆλθον περὶ τὴν μεσημβρίαν. Ὁ δὲ Βὲν-ἀδὰδ ἔπινε καὶ ἐμέθυεν εἰς τὰς σκηνάς, αὐτὸς καὶ οἱ βασιλεῖς, οἱ τριάκοντα δύο βασιλεῖς οἱ σύμμαχοι αὐτοῦ.
17 Καὶ ἐξῆλθον πρῶτοι οἱ θεράποντες τῶν ἀρχόντων τῶν ἐπαρχιῶν· καὶ ἀπέστειλεν ὁ Βὲν-ἀδὰδ νὰ μάθῃ· καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς αὐτόν, λέγοντες, Ἄνδρες ἐξῆλθον ἐκ τῆς Σαμαρείας.
18 Ὁ δὲ εἶπεν, Ἐὰν ἐξῆλθον εἰρηνικῶς, συλλάβετε αὐτοὺς ζῶντας· καὶ ἐὰν ἐξῆλθον διὰ πόλεμον, πάλιν ζῶντας συλλάβετε αὐτούς.
19 Ἐξῆλθον λοιπὸν ἐκ τῆς πόλεως οὗτοι οἱ θεράποντες τῶν ἀρχόντων τῶν ἐπαρχιῶν, καὶ τὸ στράτευμα τὸ ὁποῖον ἤκολούθει αὐτούς.
20 Καὶ ἐπάταξεν ἕκαστος τὸν ἄνθρωπον αὑτοῦ· καὶ οἱ Σύριοι ἔφυγον· καὶ κατεδίωξεν αὐτοὺς ὁ Ἰσραήλ· ὁ δὲ Βὲν-ἀδὰδ ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας διεσώθη ἔφιππος μετὰ τῶν ἱππέων.
21 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἐπάταξε τοὺς ἱππεῖς καὶ τὰς ἁμάξας, καὶ ἔκαμεν εἰς τοὺς Συρίους σφαγήν μεγάλην.
22 Καὶ προσῆλθεν ὁ προφήτης πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ὕπαγε, ἐνδυναμώθητι καὶ σκέφθητι, καὶ ἰδὲ τί θέλεις κάμει διότι ἐν τῇ ἐπιστροφῇ τοῦ ἔτους ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας θέλει ἀναβῆ ἐναντίον σου.
23 Εἶπον δὲ πρὸς αὐτὸν οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας, Ὁ θεὸς αὐτῶν εἶναι θεὸς τῶν βουνῶν· διὰ τοῦτο ὑπερίσχυσαν καθ᾿ ἡμῶν· ἐὰν δὲ πολεμήσωμεν αὐτοὺς ἐν τῇ πεδιάδι, βεβαίως θέλομεν ὑπερισχύσει κατ᾿ αὐτῶν.
24 Κάμε λοιπὸν τὸ πρᾶγμα τοῦτο· ἔκβαλε τοὺς βασιλεῖς, ἕκαστον ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ· καὶ βάλε ἀντ᾿ αὐτῶν στρατηγούς·
25 σὺ δὲ συνάθροισον εἰς σεαυτὸν στράτευμα, ὅσον στράτευμα ἐκ τῶν μετὰ σοῦ ἔπεσε, καὶ ἵππον ἀντὶ ἵππου καὶ ἅμαξαν ἀντὶ ἁμάξης· καὶ ἄς πολεμήσωμεν αὐτοὺς ἐν τῇ πεδιάδι, καὶ βεβαίως θέλομεν ὑπερισχύσει κατ᾿ αὐτῶν. Καὶ εἰσήκουσε τῆς φωνῆς αὐτῶν καὶ ἔκαμεν οὕτω.
26 Καὶ ἐν τῇ ἐπιστροφῇ τοῦ ἔτους ἤρίθμησεν ὁ Βὲν-ἀδὰδ τοὺς Συρίους καὶ ἀνέβη εἰς Ἀφέκ, διὰ νὰ πολεμήσῃ κατὰ τοῦ Ἰσραήλ.
27 Καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἤριθμήθησαν, καὶ προπαρασκευασθέντες ὑπῆγον εἰς συνάντησιν αὐτῶν· καὶ ἐστρατοπέδευσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἀπέναντι αὐτῶν, ὡς δύο μικρὰ ποίμνια αἰγῶν· οἱ δὲ Σύριοι ἐγέμισαν τὴν γῆν.
28 Καὶ προσῆλθεν ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐλάλησε πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, καὶ εἶπεν, Οὕτω λέγει Κύριος· Ἐπειδή οἱ Σύριοι εἶπον, Ὁ Κύριος εἶναι Θεὸς τῶν βουνῶν, ἀλλ᾿ οὐχὶ Θεὸς τῶν κοιλάδων, διὰ τοῦτο θέλω παραδώσει εἰς τὴν χεῖρά σου ἅπαν τὸ μέγα τοῦτο πλῆθος, καὶ θέλετε γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος.
29 Καὶ ἦσαν ἐστρατοπεδευμένοι ἀντικρὺ ἀλλήλων ἑπτὰ ἡμέρας. Καὶ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν συνεκροτήθη ἡ μάχη· καὶ ἐπάταξαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ τοὺς Συρίους ἐκατὸν χιλιάδας πεζῶν ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ.
30 Οἱ δὲ ἐναπολειφθέντες ἔφυγον εἰς Ἀφέκ, πρὸς τὴν πόλιν· καὶ ἔπεσε τὸ τεῖχος ἐπὶ εἰκοσιεπτὰ χιλιάδας ἐκ τῶν ἀνδρῶν τῶν ἐναπολειφθέντων. Καὶ ἔφυγεν ὁ Βὲν-ἀδὰδ καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν καὶ ἐκρύφθη ἀπὸ κοιτῶνος εἰς κοιτῶνα.
31 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτὸν οἱ δοῦλοι αὐτοῦ, Ἰδοὺ τώρα, ἤκούσαμεν ὅτι οἱ βασιλεῖς τοῦ οἴκου Ἰσραήλ εἶναι βασιλεῖς ἐλεήμονες· ἄς βάλωμεν λοιπὸν σάκκους ἐπὶ τὰς ὀσφύας ἡμῶν καὶ σχοινία ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ἡμῶν, καὶ ἄς ἐξέλθωμεν πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ· ἴσως θέλει σοὶ χαρίσει τὴν ζωήν.
32 Περιεζώσθησαν λοιπὸν σάκκους εἰς τὰς ὀσφύας αὑτῶν καὶ σχοινία εἰς τὰς κεφαλὰς αὑτῶν, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ καὶ εἶπον, Ὁ δοῦλός σου Βὲν-ἀδὰδ λέγει, Ἄς ζήσῃ ἡ ψυχή μου, παρακαλῶ. Καὶ εἶπε, Ζῇ ἀκόμη; ἀδελφὸς μου εἶναι.
33 Καὶ οἱ ἄνδρες ἔλαβον τοῦτο διὰ καλὸν οἰωνόν, καὶ ἔσπευσαν νὰ στερεώσωσι τὸ ἐξελθὸν ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· καὶ εἶπον, Ὁ ἀδελφὸς σου Βὲν-ἀδάδ. Καὶ εἶπεν, Ὑπάγετε, φέρετε αὐτόν. Ὅτε δὲ ἦλθε πρὸς αὐτὸν ὁ Βὲν-ἀδάδ, ἐκεῖνος ἀνεβίβασεν αὐτὸν εἰς τὴν ἅμαξαν αὑτοῦ.
34 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Βὲν-ἀδάδ, τὰς πόλεις, τὰς ὁποίας ἔλαβεν ὁ πατήρ μου παρὰ τοῦ πατρὸς σου, θέλω ἀποδώσει καὶ θέλεις στήσει εἰς σεαυτὸν ὀχυρώματα ἐν Δαμασκῷ, καθὼς ἔστησεν ὁ πατήρ μου ἐν Σαμαρείᾳ. Καὶ ἐγώ, εἶπεν ὁ Ἀχαάβ, θέλω σὲ ἐξαποστείλει ἐπὶ ταύτῃ τῇ συνθήκῃ. Οὕτως ἔκαμε συνθήκην μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτόν.
35 Ἄνθρωπος δὲ τις ἐκ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν εἶπε πρὸς τὸν πλησίον αὑτοῦ ἐν λόγῳ Κυρίου, Κτύπησόν με, παρακαλῶ. Ἀλλὰ δὲν ἤθέλησεν ὁ ἄνθρωπος νὰ κτυπήσῃ αὐτόν.
36 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἐπειδή δὲν ὑπήκουσας τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου, ἰδού, καθὼς ἀναχωρήσῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ, λέων θέλει σὲ θανατώσει. Καὶ ὡς ἀνεχώρησεν ἀπ᾿ αὐτοῦ, εὕρηκεν αὐτὸν λέων καὶ ἐθανάτωσεν αὐτόν.
37 Εὐρὼν ἔπειτα ἄλλον ἄνθρωπον, εἶπε, Κτύπησόν με, παρακαλῶ. Καὶ ὁ ἄνθρωπος ἐκτύπησεν αὐτόν, καὶ κτυπήσας ἐπλήγωσε.
38 Τότε ἀνεχώρησεν ὁ προφήτης καὶ ἐστάθη ἐπὶ τῆς ὁδοῦ διὰ τὸν βασιλέα, μεταμεμορφωμένος μὲ κάλυμμα ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ.
39 Καὶ ὡς διέβαινεν ὁ βασιλεὺς αὐτὸς ἐβόησε πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ εἶπεν, Ὁ δοῦλός σου ἐξῆλθεν εἰς τὸ μέσον τῆς μάχης· καὶ ἰδού, ἄνθρωπος στραφεὶς κατὰ μέρος ἔφερε τινὰ πρὸς ἐμέ, καὶ εἶπε, Φύλαττε τὸν ἄνθρωπον τοῦτον· ἐὰν ποτὲ φύγῃ, τότε ἡ ζωή σου θέλει εἶσθαι ἀντὶ τῆς ζωῆς αὐτοῦ, ἤ θέλεις πληρώσει ἕν τάλαντον ἀργυρίου·
40 καὶ ἐνῷ ὁ δοῦλός σου ἤσχολεῖτο ἐδὼ καὶ ἐκεῖ, αὐτὸς ἔφυγε. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, αὕτη εἶναι ἡ κρίσις σου· αὐτὸς σὺ ἀπεφάσισας αὐτήν.
41 Τότε ἔσπευσε καὶ ἀφρεσε τὸ κάλυμμα ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὑτοῦ· καὶ ἐγνώρισεν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ ὅτι ἦτο ἐκ τῶν προφητῶν.
42 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, οὕτω λέγει Κύριος· Ἐπειδή σὺ ἐξαπέστειλας ἀπὸ τῆς χειρὸς σου ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ εἶχον ἀποφασίσει εἰς ὄλεθρον, διὰ τοῦτο ἡ ζωή σου θέλει εἶσθαι ἀντὶ τῆς ζωῆς αὐτοῦ, καὶ ὁ λαὸς σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.
43 Καὶ ἀπῆλθεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ σκυθρωπὸς καὶ δυσηρεστημένος καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Σαμάρειαν.